Vanaf het moment dat je erachter komt dat je vrouw of vriendin zwanger is kom je terecht in een wereld waar vrouwen de dienst uit maken. Het voelt als Alice die in het konijnenhol valt en op een plek landt waar niets is zoals het lijkt: Wonderland. Je kijkt om je heen. Eerst zie je dat alle kleuren verdwenen zijn en er alleen maar eindeloos veel tinten van blauw en roze zijn overgebleven. En als je ogen daaraan gewend zijn, valt het je op dat waar je ook komt er bijna geen man te vinden is.

Terwijl de buik van je partner groeit, je je baby in je armen hebt en je kind op ziet groeien, ga je het normaal vinden. Gesprekken die je voert over je kinderen heb je met vrouwen. De professionals – van de verloskundige tot de kraamhulp en van de consultatiebureau-arts tot de juf op school – zijn vrouwen. En verder praat je vooral met je vrouw, een vriendin, de buurvrouw of je (schoon)moeder over je kind. Het zal wel zo horen, denk je.

Toch knaagt er af en toe iets. Je bent een vader en merkt dat dat niet hetzelfde is als een moeder. Je hebt misschien geen woorden voor wat dat verschil dan precies is. Maar je vraagt je af en toe af hoe al die andere vaders dat eigenlijk doen met hun kinderen. Waar genieten zij van en hoe gaan zij om met hun frustraties?

[Lees meer…]