Je haalt alles uit de kast. Doet je best om er iets leuks van te maken. Maar het werkt niet. Je kind kijkt je aan en jij weet precies wat hij gaat zeggen.
‘Ik wil dat mama komt.’
En daar sta je dan met al je goede bedoelingen. Afgewezen door je eigen kind. En wat nu?
Iedere vader maakt dit af en toe mee. Bij het naar bed brengen, het troosten, naar school brengen – het kan overal gebeuren. Soms kun je er een geintje van maken en is de lucht snel geklaard. Maar soms kan zo’n afwijzing ook hard aankomen. Zeker als je zelf al niet zo lekker in je vel zit.
Samen slapen is knus, het bevordert de hechting tussen ouder en kind en is goed voor je nachtrust. Het is ook bij uitstek een buiten-de-kaders-manier om écht meer tijd met je gezin door te brengen. Zonder dat je iets hoeft te laten, ben je in één keer minstens zes uur per dag langer heel dicht bij je kinderen. En ook al slaap je het grootste deel van die tijd, je zult het verschil echt merken.
‘Eenderde van de ouders liegt over het slaapgedrag van hun baby, doordat ze druk voelen om een ‘perfecte ouder’ te zijn.’ (bron: 
