Je haalt alles uit de kast. Doet je best om er iets leuks van te maken. Maar het werkt niet. Je kind kijkt je aan en jij weet precies wat hij gaat zeggen.
‘Ik wil dat mama komt.’
En daar sta je dan met al je goede bedoelingen. Afgewezen door je eigen kind. En wat nu?
Iedere vader maakt dit af en toe mee. Bij het naar bed brengen, het troosten, naar school brengen – het kan overal gebeuren. Soms kun je er een geintje van maken en is de lucht snel geklaard. Maar soms kan zo’n afwijzing ook hard aankomen. Zeker als je zelf al niet zo lekker in je vel zit.
Met als mogelijk gevolg dat je je eigen frustratie over die afwijzing teruglegt bij je kind.
‘Dan ga je toch naar je moeder.’
of
‘Mama is weg. Pech hebben, je zult het met mij moeten doen.’
En dan zit je in een situatie waar niemand beter van wordt. Dat moet anders kunnen. En omdat ik de afgelopen weken van verschillende vaders vragen hierover kreeg, heb ik er een video overgemaakt.
Over je afgewezen voelen en daar doorheen stappen. Over je kind horen en hem veiligheid bieden.
Maar ook over jezelf serieus nemen. En wat je als vader vooral wél kunt doen in zo’n situatie.
httpvh://youtu.be/CZi0pEtvreM
Je kind geeft een behoefte aan. Die behoefte is niet goed of fout, dat is gewoon wat er is.
Het is aan jou om te kiezen hoe je er mee omgaat. Als je kiest voor een reactie vanuit frustratie en afwijzing, dan laat je jezelf en je kind in de steek. Maar als je ervoor kunt kiezen om te kijken wat er echt nodig is in het moment, dan creëer je ruimte. Je kind voelt zich gezien en gehoord. Ook als op dat moment zijn moeder-behoefte helemaal niet vervuld kan worden.
En maak het niet te zwaar. Jij kunt dingen bieden, je partner biedt weer andere dingen. En soms heeft je kind wat meer van haar nodig dan van jou. En soms is het andersom.
Het gaat erom dat je in het hier en nu kijkt wat er nodig is. En dat je daar naar handelt. Zodat je gezin voor jullie allemaal een fijne plek is.
Laat in een reactie vooral weten in welke sitauties jij soms wordt afgewezen door je kind. En wat je dan doet. Daar help je andere vaders ook weer mee!
Warme groet!
Jeroen | De Praktijkvader
Vond je dit een goed artikel? En wil je er andere vaders mee inspireren? Deel het dan! Op Twitter, Facebook of stuur deze pagina door via de mail.
Wil je zelf meer weten over hoe je minder stress en meer plezier creëert in je vaderschap? Meld je dan meteen aan voor de blog-updates van De Praktijkvader en ontvang het gratis e-book ‘Hoe word je de vader die je wilt zijn? Van overleven naar sprankelen in 5 praktische stappen’.
Gisteravond nog een momentje. Mama gaat onze zoon voeden(borstvoeding) en ik ga met onze dochter (bijna 3) in bad. Tandenpoetsen ging nog goed maar haren wassen….. Volledig uit d’r plaat ging ze. “Ik wil naar mama toe, mijn haren mogen niet gewassen worden!” Ik bleef de hele tijd rustig, zei ook niet veel en liet haar razen. Het werd steeds erger. Tot op een gegeven moment mama met onze zoon in de badkamer stond en onze dochter met een rood gezicht kokhalzend naar adem snakte. Mama hield de hand van dochterlief vast en ik waste gewoon haar haren. Mama liep weg zonder iets te zeggen en ik ging rustig aan de andere kant van het bad zitten, zei niks en gaf haar wat speelgoed. Na snikte nog wat uit en ging spelen. Na 5 minuten vroeg ik haar bij me en om me even aan te kijken. Dat deed ze keurig. Ik vroeg haar waarom ze zo boos werd. Zij: Ik wou naar mama. Ik: Mama brengt je zo naar bed, maar is nu jou broertje aan het voeden dus ze kan nou even niet bij jou zijn. Zij: oke. Ik: Zo erg was het haren wassen toch niet, ik weet dat je het niet fijn vind maar we deden het toch voorzichtig. Zij: Ja. Ik: Goedzo geef me een kus en knuffel. Rust wedergekeerd!