De Praktijkvader

Joris Vincken schrijft teksten en boeken over menselijke filosofie en alledaagse spiritualiteit, maakt muziek, geeft trainingsdagen en retreats en is boven alles nieuwsgierig naar waar het leven hemzelf en ons allemaal brengt. 

Onlangs verscheen zijn boek ‘Donker – de ongezien helft van heel zijn’. Het is zijn vijfde boek en het is een bijzonder intrigerend boek. Waar we in de wereld van persoonlijke groei en bewustzijnsontwikkeling meestal op zoek zijn naar de lichtere kant van het leven en de pijn willen helen, verwerken of oplossen, houdt Joris juist een pleidooi voor het omarmen van onze donkere kanten: de schaamte, de pijn, de oordelen en de donkere verlangens. Datgene wat we vaak juist niet willen zien of erkennen.

Joris was in een vorig leven succesvol als muziekschrijver en producent voor platenmaatschappijen en artiesten. Maar de gouden platen brachten niet de werkelijke rijkdom en verbinding waar hij zo naar verlangde en hij ruilde de studio in voor een innerlijke zoektocht. Wat volgde was periode van tien jaar waarin gebed en meditatie centraal stond. Hij reisde de wereld over op zoek naar werkelijke vrijheid. Maar ook dat bracht hem niet waar hij wilde zijn. Joris belandde in een depressie en juist in dat donker kwamen de inzichten die hem rust brachten.

Joris maakt nog steeds muziek, maar nu helemaal uit zijn hart. Hij begeleidt mensen die zich willen verdiepen in hun eigen spiritualiteit individueel en in groepen en samen met zijn partner Klara verzorgt hij meerdaagse retreats waarin je – al dan niet met plantmedicijnen – dichter komt bij wie je  werkelijk bent. En Joris is vader van vier en heeft dus volop ervaring in het vaderschap.

In dit gesprek gaan we het hebben over de donkere kant in onszelf. Wat is die kant? Waarom verstoppen we die kant zo vaak? En waarom zouden we hem beter mogen leren kennen? We gaan het hebben over seksualiteit, onze verlangens en waarom die zich ook vaak in het donker verstoppen. Ziet de donkere kant er anders uit bij mannen, dan bij vrouwen? We gaan het hebben over hoe je een ritueel inzet of vormgeeft voor jezelf of in een bijeenkomst. En natuurlijk gaan we het hebben over het vaderschap en waarom je kinderen vaak zulke scherpzinnige spirituele leraren zijn.

‘Vader zijn is een grote leerschool. Ik zeg vaak tegen mijn zoon dat ik geen idee heb wat ik doe, omdat ik het voor het eerst doe. Voor mij is vaderschap een kwetsbare plek. We kunnen nog zo spiritueel doen, maar onze kinderen raken alles. Ze drukken je knoppen in en raken je in je onzekerheid. Daar blijven we altijd beginners in.’ – Joris Vincken

In dit interview hebben we het over: 

• Joris’ ervaring met mannencirkels
• waarom vrouwen vaak meer lef en moed hebben dan mannen
• waarom veel mannen het moeilijk vinden om te ontvangen
• wat Joris ontdekte toen hij in een depressie raakte
• wat de donkere kant in onszelf is en waarom je er naar toe zou moeten gaan
• de essentie van het creëren van een veilige omgeving voor jezelf en hoe Joris dat deed
• hoe je beter in contact komt met je emoties
• wat je over emoties kunt leren van je kind of je partner
• hoe je rituelen vormgeeft op een manier die bij je past
• waarom van de transformatie rups naar vlinder makkelijker klinkt dan het lijkt
• waarom het meer-meer-meer van onze Westerse samenleving ons niet gelukkig maakt
• waar de diepste verbindingen tussen mensen plaats vinden
• waarom voor Joris seksualiteit onlosmakelijk verbonden is met het donker in ons
• het belang van eerlijk zijn tegenover jezelf over je seksuele fantasieën
• open relaties, polyamorie en het wel samen uitzoeken
• hoe Joris met zijn twee volwassen kinderen over seksualiteit praat
• hoe Joris zijn huidige partner ontmoette, toen zij al een kind had en ook zwanger was
• verschillen in Joris’ vaderschap met zijn eigen kinderen en met de kinderen van zijn partner
• eerlijk zijn naar je kinderen en echt betrouwbaar zijn
• het overal laten zien van je menselijkheid: in je relaties, je ouderschap, je vriendschappen
• het doorbreken van intergenerationele ketens

‘Volgens mij is het onmogelijk om een bloeiende relatie met een partner te hebben, zonder dat ik bang ben dat die ander me misschien zal verlaten. Ik moet het risico nemen om helemaal mezelf te zijn, met als mogelijke consequentie dat ze dan niet meer bij me wil zijn. Echt relateren is lef hebben.’ – Joris Vincken

[Ga meteen naar het interview!]

Arold Langeveld begeleidt ondernemers, bekende Nederlanders en andere toppresteerders op het gebied van zichtbaarheid en verslaving. Hij groeide op met twee broers met een drugsverslaving en dat bracht hem – uiteraard – in contact met de hulpverlening rond verslaving. Hij werkte in verschillende verslavingsklinieken en ontwikkelde met behulp van de inzichten uit de non-dualiteit zijn eigen visie op wat verslaving is en hoe je er mee om kunt gaan.

In zijn ontzettend heldere boek ‘Verslaving als kans’ laat Arold zien dat we allemaal wel ergens aan verslaafd zijn. Verdovende of opwekkende middelen, succes, controle, onze telefoon, seks, eten. Onder al die vormen van verslaving ligt bij de meeste mensen een gevoel van zelf-afwijzing. Arold maakt in het boek duidelijk dat juist die zelf-afwijzing het probleem is en niet zo zeer het middel waaraan we verslaafd zijn.

Zelf zegt hij daarover: ‘Ik heb mogen ontdekken dat de grootste (gedrags)veranderingen vanzelf plaatsvinden wanneer de gedachte ‘ik-ben-niet goed-genoeg’, wordt doorzien. Zelfacceptatie is de verandering.’

‘Verslaving als kans’ is tegelijkertijd een hoopvol en confronterend boek. Het is hoopvol omdat het boek echt een serieuze en haalbare uitweg biedt uit grote en kleine verslavingen. Het is confronterend omdat het laat zien dat we echt bijna allemaal wel een verslaving hebben die er voor zorgt dat we vervelende gevoelens, onrust en ander ongemak niet te hoeven voelen. En dat hoeft dan niet over drank of drugs te gaan, maar werken en sporten kunnen net zo goed verslavingen zijn. En dat ligt vaak veel subtieler dan je misschien denkt.

In dit gesprek gaan we het hebben over Arolds visie op verslaving, hoe het was om op te groeien met twee verslaafde broers en wat voor invloed zijn ervaring met verslavingen in zijn directe omgeving op zijn vaderschap heeft gehad. Maar we staan ook stil bij hoe jij meer zicht krijgt op je eigen verslavingen, wat je daaraan kunt doen en hoe je met je kinderen praat over alcohol en drugs praat. En er zal ongetwijfeld nog veel meer aan bod komen.

‘We moeten het niet hebben over het gebruik van het middel, maar over wat erachter zit. Het gebruik is een reactie op iets anders: stress, eenzaamheid, zelfafwijzing. Daar moeten we ons op richten.’ – Arold Langveld

In dit interview hebben we het over: 

• waarom verslaving een deel is van ons leven
• wilskracht en zelfafwijzing
• de leegte vullen koekjes bij de koffie en scrollen op je telefoon
• waarom het gebruik van het middel niet het probleem is
• wanneer je een prijs gaat bepalen voor je gebruik
• hoe Arold opgroeide met twee broers die verslaafd waren
• de verslavingspyramide en hoe je kunt zien of je verslaafd bent aan een middel
• wanneer de urgentie om iets aan de verslaving groot genoeg wordt
• waarom de strakke en strenge aanpak van verslaving averechts werk
• zelfacceptatie als de enige weg uit een verslaving
• hoe hartverscheurend het is dat we onszelf zo vaak te kort vinden schieten
• kijken voorbij je zelf en je realiseren dat je goed genoeg bent
• afstand nemen van je eigen zelfopgelegde etiketten
• het verslavingsgevaar van social media
• hoe Arold de gesprekken met zijn zoon aanging over roken, alchohol en drugs en waarom dat niet werkte
• de manier van praten over drugs met je kind die wél werkt
• hoe alcohol gewoon is geworden en het overmatige gebruik van alcohol door de huidige generatie jongeren
• waarom verslaving een grote kans is om jezelf écht te leren kennen
• eerlijk zijn over je eigen manieren om niet te hoeven voelen en de middelen die je daarvoor gebruikt
• hoe je omgaat met een kind dat verslaafd is aan gamen
• waarom Arold nooit een spelcomputer in huis heeft toegestaan
• waarom een eerste keer samen gamen, drinken of blowen met je kind echt geen goed idee is
• de weldaad van langere tijd zonder telefoon
• Jeroens ‘even niets’-momenten met alcohol en koffie
• waarom het altijd om liefde gaat

‘Als je je kind wilt behoeden voor de de pijn en de problemen van een verslaving, probeer je eigenlijk vooral jezelf te behoeden voor de pijn die dat met zich mee zal brengen.’ – Arold Langeveld

[Ga meteen naar het interview!]

Jaap Duin begeleidt topsporters, sprekers, leiders en ondernemers. Mensen – meestal mannen – die vaak onder druk moeten presteren en desondanks creatief, authentiek en energiek willen blijven. Als mental coach was hij betrokken bij het eerste team van hockeyclub Bloemendaal. Maar inmiddels is hij al weer een hele tijd afgestapt van het mentale aspect. Het gaat niet meer om weten, maar meer om intuïtie en spontaniteit. En het experiment en de improvisatie. 

Sinds tien jaar gaat Jaap een aantal keer per jaar met een groep mannen de bergen in – Georgie, Albanië, Noorwegen – onder de noemer Elements Expeditons. Hij was zo’n beetje de eerst die vanuit NL dit soort reizen organiseerde. In de meest afgelegen gebieden van Europa laat hij mannen zich loskoppelen van de drukte van de dagelijkse ratrace en zo helemaal bij zichzelf komen. Geen telefoon, geen camera, geen afleiding. Uit je kop en in je gevoel. 

In 2016 interviewde ik Jaap ook voor de Praktijkvader Podcast en inmiddels is er wel wat veranderd. En het meest relevante voor deze podcast: Jaap is nu vader van een dochter van twee jaar oud. In het vorige gesprek ging het over waarom mannen meer zouden moeten spelen, vuurwerk maken, waarom fysieke uitdagingen niet per se interessant zijn en het zoeken naar de oempf.

In dit gesprek gaan we verder waar we vorige keer zijn opgehouden. We gaan het hebben over het vaderschap en wat het verschil is als je op je 28e of 38e vader wordt. Natuurlijk staan we ook stil bij mannenexpedities, wat we als mannen nodig hebben of zouden moeten doen om gelukkiger te leven en nog veel meer.

‘Je kind is niet jouw kind. Het is vooral een individu. Je kind is een autonoom wezen. Net als ik van mijn pa verschil, verschilt mijn dochter van mij. Als ik echt wil zien wie zij is en wat zij nodig heeft, dan moet ik ook naar mezelf kijken en mezelf de vraag stellen wie ik ben en wat ik nodig heb.’ – Jaap Duin

In dit interview hebben we het over: 

• wat Jaap van zijn dochter leert
• hoe je automatisch het opvoedpatroon van je ouders overneemt
• hoe Jaap zijn liefde voor de natuur en het buitenleven doorgeeft aan zijn dochter
• wat voor Jaap het verschil is tussen vader worden op je 28e of op je 38e
• welke issues Jaap tegenkomt in zijn leven nu hij vader is
• nadenken over het leven wat je wilt leiden met je partner en je kind
• waarom je thuis niet tot rust komt als je kleine kinderen hebt
• de waarde inzien van alleen-tijd
• de offers die je maakt als je vader bent
• de illusie van de planbaarheid van het bestaan en het contact met de stroom van het leven
• waarom het vaderschap één grote ego-crush
• de stap van mij naar wij en waarom de stoelen in Jaaps praktijkruimte bruin zijn
• je kind de plek geven die hij of zij verdient
• het oprecht onderzoeken van je eigen man-zijn
• het model van de verticale lijn en het horizontale vlak
• het verschil tussen vervulling en excitement
• de noodzaak van het creëren van stilte en ruimte voor jezelf
• je leven afstemmen op de seizoenen
• waarom we moeite hebben met de donkere dagen van de herfst en de winter
• bunkers bouwen en heiligheid creëren in je leven
• de economie van het streven en de eeuwige zoektocht naar meer
• waarom Jaap met zijn mannen-expedities nu ook dichter bij huis blijft
• hoe je leegte en stilte in je leven creëert – ook als je niet een week in de natuur verblijft
• de waarde van de ‘gentle way’
• op zoek gaan naar het onnoembare en het onoplosbare omarmen
• de noodzaak van het in verbinding gaan
• de dingen waar Jaap naar uitkijkt om met zijn dochter te gaan doen
• wat Jaap van de zweethut heeft geleerd
• het onderscheid maken tussen jezelf en je kind en echt kijken naar je kind nodig heeft
• zitten met de onrust – van jezelf en die van je kind

‘Als ik met een kleine groep mensen bij elkaar kom, rond het vuur of niet rond het vuur, dan voel ik dat dat de plek is waar ik mijn mens-zijn kan ijken. Die kleine groepjes zijn zo zuiver. Daar vindt de ware ontmoeting plaats.’ – Jaap Duin

[Ga meteen naar het interview!]