Als ik om me heen kijk zie ik heel veel vaders die dromen van een mooi en vervullend leven met hun gezin. Maar er zijn er maar weinig die dat ook echt voor elkaar krijgen.
Ook jij hebt ongetwijfeld je dromen, wensen en verlangens.
Meer tijd besteden aan je kinderen.
Meer leuke dingen doen met je partner.
Als je thuis bent ook echt helemaal thuis zijn – en niet meer half op je werk.
Eindelijk een keer leren houtbewerken.
Verhuizen naar een huisje in het bos.
Of nog iets veel gavers.
Maar in de drukte van gezin, werk, relatie en alles wat ook nog moet, komt het er gewoon niet van.
Verlangens doven uit en dromen verstoffen op zolder.
Wat er overblijft is een leven van ‘oké, hier doen we het mee’ en veel verplichtingen waar je niet echt blij van wordt.
En als je om je heen lijkt het dat de meeste mensen het zo doen, dus denk je dat het zo wel zal horen.
Maar ergens blijft het knagen. Want jij wilt helemaal niet settelen voor de middelmaat.
Druildagen. Het is geen officieel woord, maar je kent ze vast. Van die dagen dat je kinderen zich vervelen en jij je ook doelloos door de dag heen beweegt. Is het al vijf uur? Komt je partner al bijna thuis? De sfeer in huis is niet optimaal en als je je kinderen aanspoort om van de bank af te komen, elkaar niet in de haren te gaan zitten en vooral ‘iets te gaan doen’ (ik hoor mijn moeder nog roepen), dan gaat dat nooit langer dan 3 minuten goed.
Heb jij ook wel eens van die dagen dat er helemaal niets uit je komt? Dat je van alles probeert om het fijn te hebben met je kinderen of lekker het werk te zijn, maar dat alles alleen maar heel stroperig verloopt en niemand echt blij is?
Er is vast in jouw vaderschap ook zo’n hardnekkig probleem dat regelmatig de kop op steekt. Iets loopt er niet meer lekker in het eten, slapen of naar school gaan van je kind. Zo’n probleem zonder duidelijke oorzaak, maar dat niet makkelijk weer verdwijnt. Iets waar je niet weet wat je er mee aan kunt. En je voelt je misschien wel falen als vader.