Vuur stoken – wat voor vader wil je zijn?

Vorige week werd Thijn tien jaar oud. Hij vierde ‘s avonds het feestje voor zijn vrienden. Zelf eten maken en een zaklampen-speurtocht in het donker. Hij vond het leuk als ik daar tussenin een spannend verhaal zou vertellen. Nadat alle cadeaus waren uitgepakt en de pizzaboterhammen weg waren gewerkt, staken we in de tuin de vuurkorf aan. Ik vertelde het verhaal van de jonge Theseus, die op Kreta de strijd aanging met de Minotaurus. En terwijl zeven jongens met Theseus mee dwaalden in een donker labyrint, voelde ik een last van mijn schouders glijden. Alles klopte: het vuur, de kinderen, het verhaal, ikzelf. Zo moet het zijn, dacht ik. Nu ben ik de vader die ik wil zijn.

Ik weet dat het maken van een vuur en het vertellen van een verhaal mijzelf zo goed doet, dat ik daardoor er helemaal kan zijn voor de kinderen. Ik geef ze iets van mezelf en ik zie ze genieten. Zo simpel kan het zijn. Als je een concreet beeld hebt van wat voor vader je wilt zijn, heb je een ijkpunt. En het wordt duidelijk wat je moet doen om aan dat beeld te voldoen.

Soms ben ik het helemaal kwijt. Bij voorbeeld omdat ik moe ben en de kinderen elkaar ver na bedtijd elkaar in de haren zitten en geen meter dichter bij hun bed komen. Dan verval ik in het roepen vanuit onmacht. ‘Als jullie nu niet binnen 1 minuut in bed liggen, dan lees ik niet meer voor.’ Tijd om een time-out te nemen en teruggaan naar het beeld van de vader die ik wil zijn. In dit geval niet per se de verhalenverteller, maar eerder een liefdevolle vader die geduld heeft en zijn eigen frustraties bij zichzelf houdt.

Het liefst ben je natuurlijk zo vaak mogelijk de vader die je graag wilt zijn. Om dat te bereiken moet je helder hebben wat dat dan precies is. Wat is je ideale vaderbeeld? Wat wil je doen en kunnen als vader? Wil je vaak beschikbaar zijn voor je kind? Wil je veel lezen met hem? Of juist reizen? Wil je dat je kind je emoties ziet? Wat voor ideeën en gevoelens over liefde en seksualiteit wil je overdragen? En over werk?

Als je vaak beschikbaar wilt zijn voor je kind, heeft dat invloed op hoeveel uur je buitenshuis bent. Zowel voor je werk als met je vrienden. Wil je je kind laten opgroeien in een gezin waarin de liefde stroomt en seksualiteit heel gewoon is, dan zul je serieus moeten kijken of jij dat kunt bieden. En als dat niet zo is, dan zul je zaken uit je verleden en je opvoeding zelf op moeten ruimen, zodat je ze niet doorgeeft aan je kind. Het gaat om het scherp krijgen van wat je wilt en vervolgens actie ondernemen om dat voor elkaar te krijgen. Dat maakt niet uit of het kleine of grote dingen zijn. Niet alleen bedenken dat je een kampvuur wilt maken, maar ook hout hakken, aansteken en zorgen dat het blijft branden.

En dat is ook gewoon erg leuk. In kleine dingen kan grote voldoening zitten. Ik wil zelf een vader zijn die goed verhalen kan vertellen en hout kan hakken voor een flink kampvuur. Die vader komt niet zomaar uit de lucht vallen. Voor het vertellen heb ik een cursus gevolgd. Voor het hakken heb ik een mooie bijl gekregen. Een cadeau van Wendy en de kinderen. Zij voelen heel goed aan dat als ik de vader ben ik die wil zijn, dat zij daar onmiddellijk van mee profiteren.

• Ken je anderen voor wie dit artikel interessant is? Deel het op Twitter, Facebook of via de mail met deze verkorte link: http://wp.me/p2IfDc-bH (even zelf kopiëren en plakken)

• Wil je zelf meer van dit soort artikelen lezen? Meld je dan aan voor de blog-updates van De Praktijkvader en ontvang het gratis e-book ‘Hoe word je de vader die je wilt zijn? Van overleven naar sprankelen in 5 praktische stappen’.

Foto: Flickr/mynameisharsha.