Een warme dag en een grote plas water. Dan moet je gewoon springen toch? Niet lang wachten, tobben of twijfelen. Maar een aanloop nemen en gaan. Zodat je met een flinke plons in het water terecht komt. En in één keer door bent. Klaar om te zwemmen.
Natuurlijk kun je ook aan de kant gaan hangen. Met je tenen het water voelen. Maar grote kans dat je het dan te koud vindt en nooit begint aan die heerlijke zwempartij. Je denkt er te lang over na, verzint allerlei bezwaren en besluit dat je toch maar lekker op je handdoekje in de zon blijft liggen. Dat kan. Maar dan maak je ook niets nieuws mee.
We zijn vaak bezig met keuzes vergelijken, opties checken en ‘er nog een nachtje over gaan slapen’. We blijven denken en uitstellen tot er van het verlangen waarmee alles begon bar weinig meer over is. Je zou ook gewoon kunnen springen en dan maar zien hoe het gaat. Als het niet bevalt kun je zo weer uit het water stappen en op je handdoek gaan liggen.
Zo simpel is het. Maar waarom doe je het dan niet?
We doen alsof alles heel moeilijk is. Met veel dingen. Ook als het gaat om kiezen voor dingen die goed zijn voor ons zelf. Echt leuke dingen doen met de kinderen bij voorbeeld. Meer mediteren of hardlopen. Eindelijk weer eens een goed boek lezen. Of een hele avond op stap met je partner. Allemaal heerlijke dingen. Je voelt het verlangen, je wordt blij, maar voor dat je er actie op onderneemt, heb je al van alles verzonnen waarom het toch niet kan. Het is druk op je werk. Volgende week komt het beter uit. Ik wil deze serie eerst echt helemaal afkijken. We moeten echt nog naar die verjaardag toe. Et cetera.
We maken geen keuzes omdat we niet het lef hebben om te kiezen.
Maar als je iets echt wilt, zul je iets anders moeten laten.
Zeg je ja tegen een kampeerweekend met je kinderen, dan moet je nee zeggen tegen de zoveelste familieverplichting of de overuren op je werk.
Zeg je ja tegen een meer mediteren of sporten, dan moet je nee zeggen tegen de televisie of de iPad.
Je kunt niet alles hebben. In ieder geval niet tegelijkertijd.
Je bent in de overleef-modus beland en weet niet meer hoe je moet sprankelen. Ondertussen hou je jezelf op de been met de gedachte dat je straks wél weer tijd hebt voor de dingen waar je blij van wordt. Als de kinderen kunnen praten. Als de ze allemaal op school zitten. Als je straks die nieuwe baan met meer salaris hebt. Als je verhuisd bent. Als je die opleiding af hebt. Dan kun je weer ademhalen. Dan heb je weer tijd. Dan kun je je verlangen volgen.
Maar dat is allemaal uitstelgedrag. Je draalt op je handdoek. En je weet het.
Als je nu iets wilt veranderen, moet je ook nu iets doen. Niet volgende week, niet na de zomervakantie, niet volgend jaar. Nu.
In ieder heldenverhaal is er zo’n fase dat de held eigenlijk niet zo’n zin heeft in het avontuur. Simba in ‘De Leeuwenkoning’ blijft liever in zijn relaxte ‘hakuna matata’-leven dan dat hij zijn positie als koning opeist. Neo in ‘The Matrix’ blijft in eerste instantie liever ook in zijn bed liggen. En Bilbo in ‘De Hobbit’ vraagt zich het hele boek lang af waarom hij toch niet lekker thuis is gebleven bij de open haard en zijn goed gevulde provisiekamer.
Maar al deze helden hebben één ding gemeen: ze gingen toch op pad. Het verlangen was groter dan de bezwaren.
Want wat zou er helemaal kunnen gebeuren als je je veilige handdoekje verlaat? Ja, het zou anders uit kunnen pakken dan je verwachtte. Je zou er achter kunnen komen dat er aan de overkant van het water geen trapje is om aan de kant te klimmen. Of dat het water verderop nog veel kouder is. Of dat die eenden niet zomaar voor je aan de kant gaan. So what?
Dan verzin je toch gewoon op dat moment een oplossing? Daar ben je creatief en intelligent genoeg voor.
Wat je wint is zoveel groter dan de mogelijke obstakels: je bent gesprongen, je bent aan het zwemmen, je maakt iets nieuws mee. Je hebt jezelf overwonnen en je doet iets waar je blij van wordt. Je leeft.
En als je kinderen je zien zwemmen, spetteren en plezier maken – dan springen ze vast en zeker achter je aan. Sta daar eens bij stil. Jouw verlangen voedt hun verlangen. Hoe voelt dat?
Je bent nu een volwassen man. Een vader met verantwoordelijkheden.
Jij bepaalt hoe jouw leven er uit ziet. En wat je meegeeft aan je kinderen.
Wat voor leven wil je? Wat wil je voorleven aan je kinderen?
Het is tijd om echt volwassen te worden.
Warme groet!
Jeroen | De Praktijkvader
PS Lees hier alleen verder als je echt je verlangen wilt volgen. Dit is alleen voor jou als je echt meer plezier, voldoening en zelfvertrouwen in je vaderschap wilt ervaren. Op 1 juni start ‘De Praktijkvader Vaderchallenge.’ Een online uitdaging, training en avontuur voor vaders. Ben klaar om je hart te volgen?
mooi verhaal, en klopt…. Ben gister bij de blokhut in Wijchen blijven hangen met de kinderen ipv, vloeren te gaan uitzoeken. en dat was prettig en relaxed. Nu zit ik natuurlijk wel met het probleem, wanneer ik in godsnaam dan naar de vloerenwinkel moet. Stress. Maar gister was het leuk.