Voorleven vanuit oerkracht en met gevlochten haren de boom in – verhaal van een vader

Iedere vader vult het vaderschap op zijn eigen manier in. We zoeken dingen uit, modderen wat aan, proberen dingen opnieuw. We lachen, schelden, rennen, vallen en staan weer op. We genieten van onze kinderen en af en toe plakken we ze achter het behang.

We weten hoe we het zelf doen. Maar hoe doen al die andere vaders het? Lopen zij tegen hetzelfde aan? Hoe lossen zij dingen op? Waar worden ze blij van? Vaders praten maar weinig over hoe ze het vaderschap in vullen. Jammer, want we kunnen veel aan elkaar hebben.

Daarom heb ik Bas Waijers gevraagd om iets te vertellen over hoe hij zijn vaderschap invult. Ik ken Bas als een betrokken en enthousiaste vader, die open en eerlijk over zijn vaderschap kan vertellen. Een inspirerende vuurstoker die ook regelmatig zijn hoofd stoot. Welkom Bas!

Kun je iets over jezelf vertellen?

Mijn naam is Bas Waijers. Ik ben een man van 41 jaar, getrouwd met Leontien en vader van twee heerlijke, onstuimige, drukke, zorgzame en enorm liefdevolle kinderen. Lien is 8 jaar oud. Een stoer meisjesmeisje. Het liefst klimt zij in de hoogste toppen van een boom, gekleed in een prinsessenjurk en tot in de punten opgemaakt en ondertussen luid boeren latend. Mats is 5 ½, een wervelwind, een showman. Een gevoelige jongen die met auto’s racet, maar ondertussen ook van baby’s houdt. Hij staat graag in het middelpunt van de belangstelling, is heel erg grappig en heeft een voorliefde voor dansen .

We wonen in Hoorn, in een wat oudere nieuwbouwwijk en op 5 minuten loopafstand van het IJsselmeer. Ik werk op een school voor kinderen met psychische en sociaal-emotionele gedragsproblemen. Daarnaast ben ik masseur en heb ik een 2-jarige opleiding tot energetisch lichaamswerker gedaan. Ik heb een diepe connectie met sjamanisme.

Wat betekent het voor jou om de beste vader uit jezelf te halen?

Ja, je stelde mij deze vraag en toen ben ik eens gaan zitten om op een rijtje te zetten wat voor mij belangrijk is in het leven. Hoe wil ik mijn vaderschap, voor mijn eigen kinderen, maar ook naar andere ouders en kinderen om mij heen, uitdragen?

Wat voor mij vooral erg belangrijk is, is de liefde voor de natuur en de liefde voor het kleine. Het hoeft voor mij niet groots en meeslepend te zijn, maar eenvoudig en subtiel. Het liefst gaan we met zijn allen naar het bos om te wandelen of op berenjacht te gaan, takken en vogelveren en mooie blaadjes verzamelen. Samen brullen, zingen, dansen, stampen in het bos. Gewoon om heerlijk gek te doen, maar ook om je kracht te kunnen voelen en om te voelen dat je jezelf als mens niet altijd zo serieus hoeft te nemen. Of in de tuin samen met Lien en Mats een slakkentuin maken en een emmer soep van brandnetels en grassprieten en zand.

Meestal doe ik die dingen samen met mijn gezin, maar soms ook bewust apart met één kind. Ik vind het belangrijk om Lien en Mats van tijd tot tijd extra aandacht te kunnen geven. Daar geniet ik enorm van. Het kunnen délen van mijn passies met mijn kinderen in plaats van het alleen maar hébben van een passie, samen met hen of apart van elkaar.

Als ik iets met mijn dochter alleen doe, dan zet ik ook gewoon mijn vrouwelijke kant even in. Ik heb bewust geleerd hoe ik haar haar moet vlechten en kleren voor haar bij elkaar moet zoeken die daadwerkelijk bij elkaar passen. En het voordeel hiervan voor mijn zoon is dat ook hij niet als een Swiebertje over straat hoeft.

Wat ik altijd probeer te doen is vooral zelf voor te leven hoe ik graag zou willen dat zij leven. Niet steeds zeggen wat ze wel of niet moeten doen. Hóe je als vader doet, beklijft veel beter bij kinderen dan wat je als vader zégt. Daarbij hoort voor mij ook het toegeven van mijn fouten en daar verantwoordelijkheid voor nemen.

Kun je daar een voorbeeld van geven?

Ik kan soms flink uit mijn slof schieten tegen mijn kinderen. Dan word ik boos om niks. Of ik verwacht meer van ze dan ze op dat moment waar kunnen maken. Dat gaat dan gepaard met veel geschreeuw en getier. Door te accepteren dat die kant van mij er ook gewoon mag zijn, door simpelweg tegen mezelf te zeggen dat ik “ook maar een mens ben”, gaat de lading eraf en kan ik vervolgens ook weer in liefde naar mijn kinderen toe bewegen. De ene keer door “sorry” te zeggen, de andere keer door ze te omhelzen. Door mijn fouten toe te geven, daar verantwoordelijkheid voor te nemen en ze ook te accepteren, geef ik Lien en Mats gelijk mee dat je als mens niet altijd alles goed hoeft te doen en dat er dan tóch nog van je gehouden wordt. Dat vind ik een hele belangrijke les in het leven, dat je kinderen leren dat alle emoties er mogen zijn en dat ze fouten mogen maken.

Hoe zorg je er voor dat je eigen behoeften niet ondersneeuwen in je drukke gezinsleven?

Ik ben de vader die ik graag voor mijn kinderen wil zijn als ik het perfect willen zijn los kan laten. En als ik me over durf te geven aan wat een moment van mij vraagt. Dat betekent dat ik  steeds probeer me in al mijn kwetsbaarheid, humor, liefde en kracht te laten zien. Om in die kracht te kunnen blijven, heb ik het wel nodig om me regelmatig terug te trekken, om me weer op te kunnen laden. Aangeven dat ik ruimte nodig heb, er alleen op uit gaan. Mijn kinderen zijn allebei enorme knuffels en kunnen, soms, de hele dag om en aan me hangen. Ik kan daar gillend gek van worden. Ik probeer dan duidelijk aan te geven dat ik ruimte nodig heb en daar dus op bepaalde momenten geen zin in heb. In het begin vonden ze dit lastig, maar nu wordt het zonder slag of stoot geaccepteerd.

Ik probeer te allen tijde mijn eigen behoeftes in het oog te houden, want als ik dat niet doe, dan raak ik geïrriteerd en zullen mijn kinderen het, op den duur, moeten ontgelden. Wij, als vaders, moeten al zoveel doen in deze, vaak toch wel gefeminiseerde maatschappij: werken, het gezin beschermen, zorgzaam zijn, brullen als een leeuw en knuffelen als een katje.

Voor mij voelt het daarom ook goed om af en toe, letterlijk, mijn ballen in mijn hand te nemen en ze te voelen. Zo kom ik weer in contact met mijn oerkracht. Niet om vervolgens als een soort holenman rond te gaan rennen, maar meer om de energie weer te voelen waarmee ik de beste vader voor mijn kinderen en de beste man voor mijn vrouw en mijzelf kan zijn.

Die oerkracht helpt me om zo volledig mogelijk betrokken te blijven in de gehele opvoeding van mijn kinderen en daar ook een groot deel van op me te nemen. Van gesprekken met basisschooljuffen en nieuwe winterjassen kopen, tot troosten en luisteren naar de dingen waar zij het moeilijk mee hebben. Ik laat ze, begeleid, hun eigen grenzen ontdekken. Niet alleen door de leuke, actieve, gekke dingen te doen die over het algemeen meer aan vaders wordt toegeschreven, maar ook door zorgtaken op me te nemen en die met alle liefde uit te voeren.

Door de hulp en steun en de vrijheid die ik van mijn partner ontvang, voel ik genoeg ruimte waarin ik de perfecte vader voor Lien en Mats kan zijn. Ik ben trots op mijn kinderen… en op mijn vrouw… maar bovenal ook op mijzelf. We hebben het samen toch maar mooi heel fijn met elkaar!

Ben je geïnspireerd door het mooie verhaal van Bas? Wat betekent oerkracht en vaderschap voor jou? Laat het weten in een reactie hieronder. Leef je uit!

Wil je ook meer inspiratie, plezier en voldoening in je vaderschap? En wil je een keer goed uitgedaagd worden?

Doe dan net als Bas mee met ‘Meer hout op je vuur! Vader-uitdaging 2013’. In december haal je met 10 spannende, leuke en grensverleggende opdrachten de beste vader uit jezelf. Lees er alles over op:

www.praktijkvader.nl/meerhoutopjevuur